O asubío dun merlo racha o
silencio nunha mañá chea de néboa, pero con tendencia a despexar. Por algúns lados
xa se presume o sol. A aventura dun conto baséase nun soño daquel que vive para
pensar no infinito e máis alá. Hai xente que pensa a esgallo e hai contos que flotan
nos pensamentos dos que viven pechados entre as catro paredes dunha prisión que
berra liberdade. O asubío dun merlo é a nota musical que se espalla polos
parágrafos dese conto que aínda non se escribiu. Algúns autores escriben os
contos no aire antes que no papel. Nese asubío do merlo van as nostalxias de
cando os contos eran simples lecturas; agora son ansiedades que se cuspiron nas
noites de silencio á beira dun outeiro do Medo. O asubío dun merlo é a mellor
banda sonora que un contista pode compoñer por entre esa néboa que xa disipou.
A ladaíña dun ruído viaxa polos riscos dun camiño que morre no tempo do
esquecemento.
Café Oren Express da Valenzá.
Luns, 8 de abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario