LAMBENDO NOS RECORDOS

              Xa está o vento cantándolle as corenta ao silencio. Pero o ruxerruxe dun reloxo quédase sen trunfos e perde a partida. O reloxo, claro. Pois o aparato tan só marca o tempo. Xa se sabe que o tempo nunca se detén. O reloxo faino por dúas veces; cando non se lle dá corda e cando non se lle instalan unhas pilas. Xa está a auga correndo polo río Arnoia. Hai outros ríos, pero, no meu caso, non procede o seu nomeamento. Quizais por afinidade. Quizais por nostalxia. Quizais por inercia. Quizais por veciñanza. Quizais por inocencia. Quizais por Baños de Molgas. Quizais porque non hai outro quizais posible. Porque a miña vida transcorreu á beira do río Arnoia, goldrando unha e outra vez o río Arnoia. Xa están os pensamentos lambendo nos recordos.

              Café Oren Express da Valenzá. Sábado, 20 de abril de 2013