Tiven que pasear primeiro porque a
cafetaría do pavillón estaba a tope. A muller marchara a mercar unhas cousas e
coa intención de que eu quedase só para escribir. Pero a cafetaría estaba a tope.
Torcín o xesto, mais non estaba disposto a perder o tempo. Non o perdín.
Porque, paseando (faltaría máis), botei man do armatoste “2666” ,
de Roberto Bolaño. Son 1125 páxinas que, quéirase ou non, pesan abondo cando
sostés ese volume nas mans. É dos típicos libros que hai que ler sobre un
apoio, sobre unha mesa. Pero iso de ler andando... ai, esa afección miña é máis
forte cá canseira que poida pillar nas mans a causa do peso. E lin. Porque,
para escribir, a cafetaría estaba a tope. Logo dunhas páxinas, en concreto, de
cinco páxinas e media, subín de novo á cafetaría e, sorpresa!, xa había cinco
ou seis mesas libres. Sentei, claro. E escribín, por suposto. Isto. Non perdín
o tempo.
Cafetaría do pavillón dos Remedios
de Ourense.
Xoves, 11 de abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario