Teclea o paisano sobre o portátil
negro e unha voz de muller asoma pola porta da cafetaría. O paisano chámase
Héitor Pobo Rexedor porque o trae marcado na fronte. É un dicir. Sei o seu nome
porque é veciño e porque é fillo do Silabario. O Silabario, que en realidade
chámase Ignacio, ten de apelido Pobo. A nai de Héitor responde ó nome de Dánae
e ó alcume de A Subela, porque ninguén conseguía chamarlle Dánae. A algúns
escapábaselle Danae, sen o acento na esdrúxula, e como ela engurraba o fociño
ante tal chamamento, a xente, coma en calquera aldea galega e española, axiña
optou polo alcuño. A Subela era máis fácil de dicir. Todo o mundo galego sabía
o que era unha subela. Sabía. Agora non creo que o saiban. A xuventude de agora
non sabe nada das ferramentas que máis se usaban antigamente. Dicía que Dánae,
A Subela, levaba de apelido Rexedor. De aí os apelidos do noso protagonista. O
de protagonista tamén é un dicir, simplemente está escribindo nun portátil
mentres eu tomo un café e mentres a muller que falaba ó entrar na cafetaría xa
sentou nunha cadeira e toma outro café.
No hay comentarios:
Publicar un comentario