Caixa negra. Caixa B. Caixa C.
Caixa de zapatos. Caixa de mistos. Moitas caixas nos arrodean. O que pasa é que
as Caixas do Abecedario son as que realmente nos funden. Falar da caixa negra
dun avión... malo!, accidente, xeralmente, mortal ó canto. As caixas de
zapatos, xa o dicía Nancy Sinatra: son para camiñar. E os camiños tamén sabemos
moi ben a onde nos poden levar. Hai camiños bos e malos, pero aí está o detalle
noso: o de escollelos. Os que si escollen ben son, por suposto, os das caixas
do abecedario, por agora B e C. Mais sei seguro que hai outras caixas máis,
moitas máis. As caixas de mitos; a dicir verdade, estas xa case pasaron á
historia. Agora úsase máis o chisqueiro e a electricidade. As caixas B e C son
as que arman o auténtico barullo, son as que demostran que no noso país hai
algo máis que unha mafia, sexa política ou sexa persoal. Moitos aínda non o
queren ver, ou mellor dito, o ven, pero descúlpano, asimílano. É lei de vida,
pensarán. Ten que ser así. Os pombos sempre traballarán para os aproveitados. E
aquí paz e despois... gloria bendita! Para eles, claro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario