Non quero falar de política porque entre a escritura e a
lectura deste relato celebráronse as eleccións. Non quero falar de fútbol
porque entre o venres e este luns resolveuse toda unha liga, se exceptuamos o título
do Barça e a baixada de categoría do Córdoba. Sería unha hipótese falar de
resultados políticos e futbolísticos. Tería que analizar tan só supostos. O que
si sei seguro a 24 horas do remate do fútbol e a 48 da solución electoral é que
uns estarán máis contentos ca outros. Perdón, na política estarán todos
contentos, incluso os perdedores, pois sempre lle buscarán un pé á banqueta que
coxea; ou ben porque sacaron máis votos dos que pensaban, ou ben porque
derrotaron a tal ou cal partido. No fútbol, emporiso, non haberá consolo para o
que baixe.
Non quero falar de política. Tampouco de fútbol. Pero, arre
demo, levo máis de medio relato latricando sen parar. É igual, as dúas
noticias, tanto o venres (escritura do relato) coma o luns (lectura do relato)
mandaban e comandan a nosa vida. Aínda que non queiramos, temos que apandar co
momento, coa situación, coa realidade. O mellor exemplo acabo de telo eu mesmo.
Non quería falar, pero… Pero sempre hai algo ou alguén que se che incrusta na
asadura e que incluso te obriga a ir polo camiño que che marcan. Non temos
forza de vontade. Deixámonos ir coma pombiños. Deixeime ir. Agora xa está.
No hay comentarios:
Publicar un comentario