O ESPÍRITO MALIGNO

               Está o espírito maligno furando na conciencia dun pobre grilo que está a velas vir nunha trade de treboada. Calquera espírito maligno nunca foi un aliado de ninguén. O espírito maligno ten a cor branca aínda que a súa alma é negra. O espírito maligno acocha por debaixo das faldras das mulleres e, ás veces, aniña nas pelames dos homes. A pesar dos pesares, ninguén lle teme á felicidade rota. Quéirase que non, hai felicidades rotas e soños escachados por espíritos malignos que van e veñen por entre o barullo dun recordo. O espírito maligno upa un asubío ata a nube branca dun consolo. Quen puidera agatuñar ata o corno da lúa minguante! Somos catro monos os que soñamos coa reviravolta política dunha sociedade que aguanta paus a mares, ó torto e ó dereito. Ata que o espírito maligno diga basta! E todo rebente nunha loita sen cuartel, nun ruxerruxe duns cantos heroes que, os pobres, nada poderán facer ante o tornado dunha censura que non é necesario vela nin sentila para saber que está aí. Pobres heroes de películas falsas e de cómics mal escritos e peor debuxados. O espírito maligno fai estragos.