NON TODO É PERFECTO

E agora chegou o momento de contar o que ninguén se atreve a contar. Sempre haberá segredos que quedarán acochados co paso do tempo. Hoxe teño que contar o que non é ningún segredo: que as pingas de orballo que caen desde as herbas máis altas son como as bágoas dos anxos cando estes se che aparecen nun soño. Despois, ti, se es intelixente, xa lle dás forma de conto. E contas como queres, á túa maneira; incluso aquilo que non queres contar. Podes contar ata tres e dicir basta! Ou podes contar o lume que xorde dun corazón que latexa e a felicidade dunhas palabras que alumean. Despois, ti, se es listo, xa escribes o poema ou contas o novela. Sempre haberá segredos que, co paso do tempo, sairán á luz do día porque somos incapaces de mantelos dentro. A egolatría adoita ser inmensa no intelecto do ser humano. Temos medo de non ser protagonistas de todo o que nos arrodea. E contamos segredos. E inventamos contos. E escribimos soños. Tamén ás veces cantamos con versos que van e veñen polas épocas que máis non encheron. A felicidade enche. O amor enche. Os sorrisos enchen. Os latexos mancan. Agora teño que rematar co conto que quixen pero que non souben contar. Porque hai seres humanos listos, intelixentes e, si, torpes, ineptos. Non todo é perfecto.

Finca Fierro. Mércores, 6 de marzo de 2019