Non
todos somos iguais. Uns levamos o demo envolto nunha toalla e outros,
a este mesmo diaño, metémoslle un toxo por debaixo do rabo para que
se alporice e faga das súas.
Uns
loitamos a brazo partido contra unha enfermidade grave, mentres que
outros déixanse ir, déixanse ir ata que se consumen
ou ata que optan por rematar dunha vez. Máis ou menos o que lle
aconteceu a un mozo de 26 anos de Baños de Molgas, alá a finais de
decembro de 1926.
Tal
mozo respondía ó nome de José Garrido, que estando no hospital
provincial ingresado desde
o 22 de novembro
por unha tuberculose que padecía, optou polo remate final, por
quitarse el mesmo a vida.
E fíxoo ás
nove e media da noite
cunha navalla barbeira que dirixiu sen compaixón ningunha cara ó
pescozo. Si, sabemos que hoxe moitas enfermidades teñen cura, ata as
máis perigosas, pero no ano 26 ata a máis leve podía ser mortal.
Coido
que José Garrido tivo que verse moi mal para optar por esa fatal
solución. E digo de sentirse fatal porque con 26 anos aínda lle
quedaba moito por vivir. El tiña que saber iso. Pero
cando tirou para adiante é porque a ese demo a maldita
tuberculose non lle meteu un toxo só debaixo do rabo, senón que lle
meteu toda unha gavela para que unha navalla barbeira segase
a vida do pobre rapaz.
Finca
Fierro. Venres, 29 de marzo de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario