DESDE O CAMPANARIO

Odón Pasadena Rizo contemplaba o horizonte desde o campanario da igrexa de Baños de Molgas. A súa ollada estaba fixa, coma perdida e tan só de cando en vez a dirixía cara ó abismo. Porque o fillo de Fabiola, A Rañada, estaba a case 30 metros de altura. Así, de súpeto, hai que dicir que Odón tiña mal de amores. Hai moita xente que ten mal de amores. Uns lévano mellor ca outros. O fillo de Palmiro, O Rañado, estaba a levalo mal, moi mal. Non había nin media hora que tivera as súas rexoubas, ou seus truques e retruques con Gala, a súa presunta noiva. Presunta porque o asunto ía mal, quizais demasiado mal.

Por iso o fillo do Rañado estaba estudando a posibilidade de seguir ou non seguir. Mentres planificaba o seu futuro ollou cara á Chaira e pensou nos días nos que andaba por alí asubiando cara á Barricobos. O fillo da Rañada non aguantaba moito con eses pensamentos; todo, absolutamente todo se lle ía cara á filla de Quirico, O Sabugueiro, da que levaba uns dez anos detrás dela. Aínda que, a verdade é que a filla de Helena, A Gaiteira, ás veces aceptaba ese seguimento e outras eludíao. Cousas de xuventude. Odón Pasadena asomou a unha das varandas do campanario e observou a Carballeira, onde xogaba de rapaciño ó fútbol. Ó asomar, a tentación de algo, dun algo fíxolle tremer o corpo enteiro. Botouse para atrás asustado. Non o pensou dúas veces, empezou a baixar os 103 chanzos da torre da igrexa de Baños de Molgas a tal velocidade que máis dunha vez estivo a piques de esnafrarse escaleiras abaixo. Aí morreu o conto.

Finca Fierro. Domingo, 5 de abril de 2020