Balas que rebentan cabezas. Choros
que se acubillan nas penas. Saloucos que bañan as almas. Dor que corroe os
nervios. Armas que matan. Despois do ruído chegan os lamentos. Logo dos
lamentos volven os negocios. E os sentimentos cúranse a base de deixar pasar o
tempo. E a rabia amansa baixo unha promesa de control de armas. Promesas rotas.
Os revólveres son un capital. Os fusís de asalto, un salvoconduto económico
dunha morea de almas sen conciencia. Armas que matan. Miseria na sociedade de
certos países. Buscan a tranquilidade con armas distribuídas por toda a casa, á
man de mozos que soñan un día con emular a personaxes aloucados, que pensan que
a fama se acada con centos de tiros mal dados. Balas silenciosas que penetran
nos corazóns de cativos que non chegan nin a soñar con algún heroe que os
salve. Armas nas casas. Desgrazas anunciadas.
Cafetaría do pavillón dos Remedios
de Ourense.
Martes, 18 de decembro de 2012.
Maceda. Mércores, 19 de decembro
de 2012.
No hay comentarios:
Publicar un comentario