Estaba a piques de completar o
traxecto de retorno, lendo. Pero Nadia Peranza Soles viuse sorprendida por unha
pequena marmañeira que a obrigou a pechar o libro e acochalo debaixo dun lateral
da súa cazadora. Para Nadia Peranza, A Páxinas, os libros eran tan sagrados que
lle doía na alma velos murchar. De aí que só que vise como unha pinga de auga
caía sobre a páxina que estaba lendo, un acto reflexo saltaba á velocidade da
luz e o libro xa estaba baixo a protección de algo, incluso ás veces metido
entre o pantalón ou a saia e a barriga, aínda que a molestase no pube. O alcume
enténdeo calquera; xa desde a época do colexio lía tanto e tragaba tantas
páxinas que a alguén se lle ocorreu chamala A Páxinas. Ó principio non lle
facía moita graza, pero pouco a pouco, e máis sabendo o significado do alcuño,
non lle importou e non lle importa que a chamen desa maneira. Ela vai ó seu, ou
sexa, a pasar páxinas e páxinas nas súas lecturas diarias. Forra os libros,
trátaos con agarimo e bebe das súas páxinas escritas.
Café Paco Paz de Ourense. Martes,
29 de abril de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario