Collo o touro polos cornos para
que non me tope. É un dicir. Calquera colle a un animal deses! En tal caso,
collelo polo rabo. Corro detrás dun merlo para que non me coma os chícharos.
Pero, claro, tamén é outro dicir. Cómo vas correr detrás de algo que voa. Acaso
corres ti detrás dun avión? Acaso corres detrás dun verso mal escrito? E como
sabemos que está mal escrito? Ninguén é capaz de correr polas autovías da mente
dun poeta. Canto unha cantiga de desolación, de desconsolo ante o ambiente
corrupto da política e dime o xílgaro do relato que dúas e dúas nunca son
catro. Vai ti saber! A verdade é que eu de matemáticas ando peixe. Ale, xa a
cagaches, Burt Lancaster; nin son peixe nin os peixes andan. É complicado
buscarlle tres pés ó gato. Máis ou menos como coller os touros polos cornos.
Estou chegando á conclusión de que as autovías da mente dun poeta teñen
demasiadas curvas e nunha delas a vida pódese esnafrar contra o remate do
poema.
Café Aitana 39 da Valenzá. Martes,
27 de maio de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario