O SOÑO DO CELTA

              Agora mesmo, ás 17.15 deste domingo, 04-05-2014 acabo de ler o libro “O soño do celta” (El sueño del celta, 2010), de Mario Vargas Llosa. A verdade é que tiña ganas de lelo e non me decepcionou. Moi bo libro e cunha historia da que eu non coñecía nada. Foron 454 páxinas escritas por todo un Nobel. Gran libro. Grata, moi grata lectura.

CONTRAPORTADA:

“O soño do celta”, a nova novela de Mario Vargas Llosa, premio Nobel de Literatura 2010, describe a peripecia vital dun home de lenda: o irlandés Roger Casement. Unha aventura existencial na que a escuridade da alma humana aparece no seu estado máis puro e, polo tanto, máis enlamado.

SOLAPA DA PORTADA:

Roger Casement foi un dos primeiros europeos en denunciar os horrores do colonialismo. Das súas viaxes ó Congo belga e á Amazonía sudamericana quedaron dous informes memorables que conmocionaron á sociedade do seu tempo. Estas dúas viaxes e o que alí viu cambiarían a Casement para sempre, facéndolle emprender outra travesía, neste caso intelectual e cívica, tanto ou máis devastadora: a que o levou a enfrontarse a unha Inglaterra á que admiraba e a militar activamente na causa do nacionalismo irlandés. Tamén na intimidade, Roger Casement foi un personaxe con múltiples arestas. Heroe e vilán, traidor e libertario, moral e inmoral, a publicación de fragmentos duns diarios, de veracidade dubidosa, nos derradeiros días da súa vida, airearon unhas escabrosas aventuras sexuais que lle valeron o desprezo de moitos compatriotas.

SOLAPA DA CONTRAPORTADA:

Membro da Real Academia Española, novelista, articulista e ensaísta, Mario Vargas Llosa naceu en Arequipa, Perú, en 1936. Dos seus títulos primixenios cabe citar “Os xefes” (1959), “A cidade e os cans” (1963), “A Casa Verde” (1966), galardoada co premio Rómulo Gallegos e “Conversación na Catedral” (1969), obra coa que conquistaría o recoñecemento internacional. Co tempo, a súa creación literaria reuniría unha impresionante colección de relatos, novelas e ensaios: “Pantaleón e as visitadoras” (1973), “A tía Julia e o escribidor” (1977), “A guerra da fin do mundo” (1981), “Lituma nos Andes” (1993) –ganadora do premio Planeta-, “Os cadernos de don Rigoberto” (1997), “A festa do Chivo” (2000), “O paraíso na outra esquina” (2003), “A tentación do imposible” (2005) e “Travesuras da nena mala” (2007). Figura clave da narrativa en lingua castelá, a Vargas Llosa distinguírono co Príncipe de Asturias das Letras, co premio Cervantes e coa máxima distinción no mundo das letras: o premio Nobel de Literatura.