Hai noticias que impresionan polo
seu realismo, polo asunto político ou económico ou social ou deportivo... A
min, hai uns días, impresionoume unha polo seu valor sentimental. Despois de
128 anos pechou, en Madrid, o Café Comercial. Quizais non tiña a categoría do
Café Gijón, pero si máis ou menos o mesmo significado. Pódese dicir que durante
nove anos foi “o meu Café”. Alí metíame practicamente todos os días, máis dunha
vez ó día e ata creo que unha vez estiven nove horas seguidas nel. Alí
escribín, lin, parolei e ata me aburrín. Todo o que teño escrito (fóra das
colaboracións neste xornal) fíxeno alí. Escribín tanto e tan a gustiño naquel
Café, que a un dos meus libros de relatos non quedou outro remedio que titulalo
“Gloria no Café Comercial!”. Nove anos nos que os camareiros xa eran como da
familia. Lendo a nova, atopeime con que o máis veterano, un tal Felipe, era o
que vin eu iniciar a súa andadura alí como camareiro e o que me puña a maioría
dos cafés. Recoñezo que levo uns días que non me sae da cabeza o peche do
Comercial. Foron moitos sentimentos espallados polas súas mesas de mármore.
No hay comentarios:
Publicar un comentario