Por
fin rematou a Fin
de Semana Negra!
Si, porque do Venres Negro xa pasamos a varios días... negros.
Empezamos a desbarrar
en todo. Os luminosos
do Nadal xa se adiantan un mes. Do Halloween ou Samín empezamos a
sacar pólvora, pólvora mollada pero pólvora. Os días de
consumismo a vurullóns
avanzan de tal maneira nos
calendarios que está chegando o momento en que non te deixan
respirar: día do pai, día da nai, día dos namorados, día dos
Reis, día do Papá Noel. A esta marcha aparecerá o día dos
crucificados. Porque crucificados estamos quedando con tanto gasto
superfluo e inútil.
O do Venres Negro,
a maiores do estrago consumista,
é de auténtica incultura castelá. Non chegaba con que nos meteran
polos ollos o histerismo dos descontos, que nos recalcan unha e outra
vez que se chama Black Friday. Hai que
recoñecer que somos parviños de verdade. A prensa, moito máis.
Porque nós ó ver escrito Black Friday, lemos Black Friday. Se
escribiran Venres Negro, leriamos Venres Negro. Hai que recordarlles
a eses listiños que Black Friday ten tradución. Ata o sei eu, co
meu pobre inglés dos anos setenta.
Un
rapaz de Ames quere traballar para poder ir de excursión a Londres.
E para iso fixo
un cartel ofrecéndose para a realización de diversos traballos. A
todo o mundo lle emocionou a iniciativa do cativo. Pero sempre hai
algúns que lles buscan as reviravoltas ós desexos do rapaz e deixan
caer comentarios sobre un posible caso de explotación infantil. Para
min, o detalle está no da explotación infantil. Fíxome graza.
Porque explotación infantil era a que había antigamente; que saías
da escola e liscabas coma un foguete para a leira a sachar no miño
ou nas patacas ou cargar feixes de ferraia. Pois
aínda así, eramos felices. Naqueles cinco minutos que saías a
xogar á aira non se che daba por pensar para nada en que viviamos
coma escravos. Era unha escravitude bonita. Todo se está pasando un
pouco de
contexto. O que acontece, por exemplo, cun simple azoute nun cativo.
É certo que non se debería
levar a cabo, pero tamén é verdade que cun azoute, ás veces,
apréndese moito. Non
sexamos tan samaritanos. Porque o neno de Ames recolla unhas follas
ou pasee a un can, non vexo eu tal asunto como explotación. En tal
caso, como vivencia útil.
Finca
Fierro. Sábado, 24 de novembro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario