Mentres
a auga baixa polo río e o 69 punto g de Sabina asalta unha cociña,
eu, un servidor, vivo porque vivo en min e non na carreira da Lama,
por exemplo.
Non
é fácil vivir nun mesmo. Os propios diaños, ás veces, fanme unha
falcatruada. Menos mal que só é ás veces. Eu, un servidor, son de
risa fácil e cando quere asomar o demo mándoo para o Parlamento,
que alá ten ben con quen pelexar.
Case sempre me obedece, polo que
quedo feito
un abril. E cando chega o maio, o mes das flores, xa
río a cachón por entre os toxos e as xestas de calquera lugar do
monte Pinouzos. Pero
eu sigo a quedar co abril. É o meu mes. Será porque nacín nel; non
sei. Eu, un servidor, quero e vivo feliz porque si, porque me dá a
gana. Xa sei que a felicidade non existe, que tan só existen eses
momentos nos que te atopas na gloria e xa pensas que alcanzaches a
felicidade eterna. Mentres a auga segue correndo polo río e o jazz
de Wes Montgomery se me sobe á chepa do entendemento, eu, un
servidor, vivo para quen así o desexe e non me custa nada sorrir e
rir incluso a un tempo porque vivo feliz, aínda que a miña vida
ande ás
topadas, a trancas e barrancas.
Como a dos demais. Pois
non son especial. Son simplemente eu, un servidor.
Finca
Fierro. Venres, 28 de decembro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario