Hai
uns días, escribindo sobre unha liorta -con morte incluída-
na aldea de Marzás, no concello de Baños de Molgas, tamén me
atopei co nome dunha persoa que me chamou a atención a causa dos
libros que escribiu sobre Málaga e un incluso sobre Marzás (“Mi
lugar: Marzás, y mi familia y vecinos”). Esta persoa era sacerdote
e respondía ó nome de Lisardo Guede Fernández.
Segundo os que o
coñecían ben era conciso
na expresión e moi reservado nos sentimentos, polo que daba a
impresión de certa antipatía
no carácter, pero seica tiña un mundo interior moi rico en
sentimentos e sensibilidade. Tan rico que, sempre que volvía de
vacacións a Marzás e incluso cando unha vez tivo que interromper a
súa formación sacerdotal (a
maiores de axudarlle ós pais na labranza),
dedicábase baixo a
calor da lareira a ensinarlle a ler ós seus amigos e
veciños.
Lisardo Guede
Fernández nacera o 2 de agosto de 1925. Os seus pais, Emilio e
Camila, á parte
de sementar millo, centeo e patacas souberon sementar a fe cristiá
en dous dos seus fillos, que se fixeron
relixiosos.
Os primeiros anos
da súa andaina devota
viviunos na casa da
Orde Mercedaria en Poio, Pontevedra. Ordenouse sacerdote o 22 de
marzo de 1958 en Sarriá, na provincia de Lugo. Alí exerceu algúns
anos ata que marchou para Madrid, onde botou moi pouquiño tempo.
Chegou á Diocese
de Málaga no 1969 e alá xa quedou para
o resto da súa vida, que se viu truncada, logo dunha leve
enfermidade, o luns de Pascua, 9 de abril de 2012, ós 86 anos de
idade.
O seu cariño e
amor polas terras malacitanas plasmouno
nunha morea de libros sobre as aldeas, as ermidas
e os personaxes máis ilustres do seu entorno. Cando xa
viviu na cidade de Málaga dedicouse ós enfermos no Hospital Civil e
desde o ano 1976 realizará a súa labor sacerdotal na parroquia de
San Lázaro ata que pouco a pouco lle fallaron
as forzas. No seu funeral, o
delegado para o Clero, Antonio Collado, leu
un pequeno poema que o propio Lisardo
escribira e ó que titulara “Son Sacerdote”: “Medio século
vai, Señor / que as miñas mans son o teu altar / os meus beizos, os
teus pregoeiros / os meus pés, carro das túas grazas / o meu vivir,
luz do teu pobo / eu, aquí teu sacerdote / E ti, meu Deus no Ceo”.
Finca
Fierro. Sábado, 15 de decembro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario