Hai
que empezar a facer algo útil.
Lanzo
a aguillada con dirección ó ceo. Se cae de punta,
collo un sacho e vou tornar a auga ó Río Vello. Se cae plana, collo
o mesmo sacho e vou tornar a auga á Barxeliña. Antes de que caia xa
sei que vou tornar a auga. Coidadiño, se por
casualidade
non cae, collo o susodito
sacho e vou tornar a auga ó Pontón. Fixo
que vou
tornar a auga. A aguillada cae plana. Toca ir á Barxelina.
Tornar a
auga na Barxeliña ten o seu aquel, porque ten tres regos. Se é luns
só podo regar có rego de arriba. Se é mércores, có de arriba e
có do medio. E ós venres si, ós venres, métolle
tralla, doulle estopa ós
tres regos: o de arriba, o do medio e o de abaixo. Hoxe é venres;
toca, polo tanto, polos tres regos. Imos
alá; collo
o sacho e métome pola carreira de Bouzas. Ó chegar á Pontella
atallo polas poulas dos veciños de Bouzas. A noite xa está enriba.
O medo é libre. Pero eu, coma un heroe, sigo. Máis noite será ó
volver, pero... Pero bótome a cantar para axotar
o medo. Ó
chegar ó lameiro da Barxeliña torno a auga e vixío un chisco a que
as toupeiras non fagan das súas, que non me leven a auga para outros
lares. Ó chegar á casa bótolle unha mala mirada á aguillada.
Pero, agora, xa está.
Finca
Fierro. Venres, 14 de decembro de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario