Sabina é moito Sabina. Pero este paspán ganoulle a partida no caso da rubia platino. Sabina investigou entre bares e copas, pero eu, coa licenza de investigador privado acabada de sacar, fun ou metinme directamente no ollo do furacán. Esperei a que a rubia platino marchara a mercar o pan para introducirme na súa casa. Onde mellor me podía esconder para esperala era nese lugar no que calquera muller se prepara para unha realidade máis bonita: o cuarto de baño. Conseguín esconderme nun pequeno oco que había entre un armario e a parede. Esperei.
A espera non foi longa, como tampouco foi longo o espazo de tempo entre a entrada na casa e a visita ó cuarto de baño. E para ser un principiante tiven a gran sorte de que a rubia platino se puxo como Deus a trouxo ó mundo para darse unha ducha. Menos mal que o ruído da auga ó caer sobre o seu corpo amorteceu, debilitou o son dos latexos do meu corazón. E xa no momento de enxaboar o corpo tiven que pechar os ollos para que o meu desexo non se subise ás nubes. Saíu da ducha e cando se dirixiu ó armario para coller unha toalla, prometo que aí se parou o mundo. Que o verso, de golpe, fíxose poema e que a felicidade consiste en ascender ó ceo sen esforzo ningún. Xusto ó erguer o seu brazo esquerdo para agarrar a toalla foi cando vin o corpo do delito, o motivo da miña investigación: debaixo do seu peito esquerdo figuraba unha tatuaxe na que todo estaba escrito, na que todo estaba resumido. Agora que presuma Sabina.
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Xoves, 4 de novembro de 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario