Coa Igrexa topamos. E topar coa Igrexa é peor que topar contra unha parede de granito. Estes días andan o Goberno e a Igrexa co baile dos bens inmobles inmatriculados que esta se apropiou entre 1998 e 2015 baixo o amparo dunha lei hipotecaria que se reformou no mandato do gran señor Aznar. Segundo un listado que realizou o Goberno aparecen 34.961 bens que non se matricularon. E case podo asegurar que a inmensa maioría dos matriculados, matriculáronse daquela maneira. Os máis vellos do lugar sabemos o poder que tiña a Igrexa para facer e desfacer ó seu antollo. Cada vez que penso nas posesións que ten a Igrexa e nas formas en que se conseguirían, unha pequena carraxe, que digo pequena, unha gran carraxe sóbeme polas veas.
É que mesmo sendo todo legal, os máis vellos do lugar lembrarán o que había que facer nesas posesións para ter á Igrexa contenta. Recordo de rapaz, pois, por exemplo, na época de arrincar as patacas, que media vila de Baños de Molgas, que digo media vila, que só os máis pobres (ou os máis parviños) tiñamos que ir botarlle unha man ó cura para axudarlle a arrincalas por toda a finca. Por certo, o de botarlle unha man é un dicir, xa que el nin se agachaba nin collía unha eixada e, por veces, nin aparecía por alí. Agora mesmo non lembro moito, pero imaxino que nos pagaría cun cachiño de empanada e para de contar. Que a Igrexa, para estas cousas, sempre estaba moi pobre. E eses traballos non se facían para obter unha recompensa, senón para poder entrar no reino dos ceos. Calquera lle tose á Igrexa.
Finca Fierro. Xoves, 3 de febreiro de 2022
No hay comentarios:
Publicar un comentario