Aínda que nos cataloguemos como
boas persoas, que, a maioría, penso que o somos, tamén é certo que a maldade
asoma por calquera mexericada, polo que se chega á conclusión de que somos
malos por natureza. Criticamos a eito e, o que é peor, somos malos
criticadores. Sempre nos queixamos das famosas cuadrillas que forman os que
mandan nos concellos cando están a piques de celebrarse unhas eleccións, e non
caemos na conta de que os criticadores tropezan na mesma pedra, e non por
contratar a moreas a xente que faga vulto para tal ou cal mester. Son os
propios políticos ou a propia xente dos partidos políticos os que se xuntan en
cuadrillas para percorrer os concellos na procura dos votos. Que diferenza hai
entre as dúas cuadrillas, a dos obreiros e a dos políticos? Tanto a unha como a
outra tan só se deixan ver en períodos electorais. Se nos rimos daqueles seis
ou sete (ou máis) que están para facer tan só un buraco, por exemplo, por que
non nos rimos deses catro ou cinco (ou máis) que andan de porta en porta para a
mesma obra: a poltrona da alcaldía. É igual; seguiremos tropezando, é dicir,
seguiremos criticando.
No hay comentarios:
Publicar un comentario