Non quero pecar de pesimista, pero todo se volve unha porcallada. A nosa
sociedade, se entende. A política, por suposto. Inauguracións que xa foron.
Menos mal! Aínda que agora empezarán os mitins, é dicir, as parolas, os discursos
dos tramposos… porque ofrecen o santo e máis a esmola para quedar todo, logo,
en auga de bacallau. Falemos dos mitins. Para que son os mitins? De que serven?
A eles tan só van aqueles partidarios do partido que os lanza polos
altofalantes, aqueles que os votarán de seguro. Para que perder tempo e
diñeiro. O de tempo é o de menos, pero o diñeiro, os cartos si que se tiran con
esas trapalladas, con esas falsidades. E berran e din e afirman e insultan e
critican e prometen e volven dicir e seguen berrando para un público fiel. Non
sería mellor aforrar ese diñeiro e invertelo noutros asuntos de maior interese.
O mellor mitin sería un ou uns debates polas televisións e punto pelota.
Outra porcallada: o accidente que non fai tal accidente. É certo que os
mortos son os mesmos e que xa non hai volta de folla, pero a acción cambiou de
raio, ata creo que a dor é outra dor. Non é o mesmo un simple accidente que un
accidente provocado.
Máis porcalladas: hai tantas… segue o maltrato ás mulleres, segue o
maltrato ós árbitros. Quieto parado! Tamén se pode dicir que é o mesmo, polo
menos a palabra maltrato. Pois non! Non é o mesmo. O maltrato ás mulleres sae
en todas as portadas e provoca incluso manifestacións (que vexo lóxicas),
mentres que o escarnio que se lle fai á arbitraxe sae nun recantiño das páxinas…
dos xornais deportivos!
No hay comentarios:
Publicar un comentario