Di Fernando Fernán-Gómez que as
bicicletas son para o verán. E eu digo que os sapoconchos son para
andar pola Porfía con tanta parsimonia que chegan incluso a
cansar. A cansar nós de velos, non eles de andar. Os sapoconchos
andan coa súa pachorra ás costas. Ás costas e nas patas.
Di a
estrela fugaz que vén do máis alá a unha velocidade tal que só
tes un suspiro para seguila. Pero ás veces chega un suspiro para
deixar, na memoria, todo un libro escrito. Ou unha película rodada.
Di Joaquín Sabina que lle sobran os motivos. E eu digo que me falta
afouteza, que me falta audacia para marchar para Portugal. Quero
marchar para Portugal! Ou para a estrela solar máis afastada. Cada
un desexa o que lle convén, e xa está. Non me sobra ningún motivo,
e por iso aperto as entrañas para que os latexos non se me boten
fóra do peito. Teño medo que o meu corazón choute de baldosa en
baldosa `para acabar rodando polas escaleiras. Semella unha
esaxeración, pero moito coidadiño con eses saloucos que están
preñados de sensibilidade. A ver!, enténdese que son sensible.
Sensible como unha vara de vimbio ou como unha apóutega en flor.
Finca Fierro. Luns, 9 de abril de
2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario