Quero contemplar o mar e deixar que o
ruído das ondas me levE polo silencio dun sentimento. Quero cruzar o
mar. E marchar alá. Desde
a costa vexo a eternidade dunha melancolía que atravesa a néboa dos
soños. E van estes buscando o niño da rula para que un chiscar de
ollo se acomode nos versos de todo un poema. Quero navegar por entre
o bambán das follas de amieiro e pousar definitivamente na copa dun
plataneiro.
Quero cruzar o mar. E quero que vaia á miña beira Lou
Reed para camiñar polo lado salvaxe das ondas mariñas.
Quero asubiar desde calquera
lugar xibraltareño para que un par de gaivotas me leven ata o
infinito e máis alá. Quero cruzar o mar no alto dunha nube branca e
sentindo as pingas de orballo caendo sobre a plataforma dunha
ilusión. Sempre hai viaxes que levan os alentos nos espíritos dunha
paixón. E en cada vaivén das ondas hai un parágrafo escrito no que
os sentimentos aboian por entre a sintaxe dun sorriso e o significado
dunha palpitación. Quero cruzar o mar. Quero que o ruído das ondas
se volva silencio na miña obra. Esa obra escrita, soñada e, algún
día, lida. Quero cruzar o mar.
Finca
Fierro. Sábado, 21 de abril de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario