AQUELAS SESIÓNS CONTINUAS!

O rapaz non quixo ir ver o fútbol. Así é que toca un Pingas. Un Pingas rápido porque axiña hai que marchar para a televisión. Para ver unha película de animación. E despois desa, outra. Porque este comparsa, e grazas ás vacacións, ve todas as noites dúas películas, é dicir, ata as dúas ou as tres da madrugada. Porque este paisa ó día seguinte non madruga. Por certo, ó ver dúas películas seguidas, a miña mente trasládase ós anos oitenta de cando os cines aínda proxectaban en sesión continua. Aquilo si que daba gusto.

En Madrid había moitos cines deses, e eu tiven o privilexio de vivir á beira do chamado o Pequeno Broadway (un pequeno traxecto da rúa Fuencarral no que había unha ducia de salas), polo que case se pode dicir que estaba todos os días no cine. Lembro principalmente aquelas películas de sesión continua no Cine Quevedo. Ademais, botábanas por ciclos ou por xéneros. Ale, toda unha tarde vendo o Oeste americano, por exemplo. Porque nas sesións continuas podías entrar na metade dunha, rematar de vela, ver a seguinte, ver o principio da primeira e, incluso se che apetecía, volver ver a segunda. Polo mesmo prezo podías estar toda a tarde no cine. Eu estaba moitas tardes, case todas as tardes.

Finca Fierro. Xoves, 3 de xaneiro de 2019