Juan Pardo, na Charanga, pasaba por debaixo dun castiñeiro. Eu paso moitas veces por debaixo deles. Por aquí aínda temos bastantes máis que eucaliptos. Por agora. Tamén adoito poñerme á sombra dos amieiros, principalmente á beira do río Arnoia, que, ó seu paso por Baños de Molgas, hainos ás moreas. Por exemplo, o alto da Pitediña está cheo deles. Eucaliptos, que eu saiba, case se poden contar cos dedos dunha soa man. Por agora.
Ó ritmo da Charanga baixaba rápido, case moi rápido, polo atallo. Facíao case correndo porque o sol apertaba e a calor era moita. Agora, co Lobo, de Fuxan os Ventos, xa estou máis sosegado, mesmo preparado para un ouleo. Porque estou á sombra. Á sombra dun toldo. Na estrada da Valenzá non hai nin castiñeiros, nin amieiros, nin eucaliptos. Si, na zona dos Carrís hai moito amieiro. É máis, sóame de que por alí hai un paseo que lle chaman Dos Amieiros. Por algo será.
Agora toca mover os pés, con forza, baixo a influencia de Jailhouse Rock, de Elvis Presley. E onde estea o rei do rock hai que moverse aínda que non se queira. Pola contra, ten a balada In The Ghetto que me deixa medio tarambaina. De gusto, claro. De emoción, por suposto.
Tamén danzo con ABBA impulsado polo seu Dancing Queen. Isto da música é coma un nobelo que te envolve e que non te abandona. Unhas veces con ritmo frenético e outras cos sentimentos rabuñando na alma. A música sempre amansou ás feras. E intenta endereitar ós tortos. Aínda que, a este respecto, comigo, teno algo cru. É igual; dentro da miña imperfección, onde estea unha boa música e uns frondosos e robustos castiñeiros...
Cafetaría La Carabela. A Valenzá. Venres, 31 de maio de 2024
No hay comentarios:
Publicar un comentario