Silencio na mañá cedo. Tan só o
tictac do reloxo ou o zunzún do ordenador son quen de aclarar que o tempo
avanza e a vida sigue. Se non fora por eles case se podía dicir que a nada
flota na nada. Na nada non hai nada. Nin tan sequera hai unha néboa espesa, nin
un silencio xordo, nin unha negrura na noite. Calquera busca algo por entre a
nada! Sería unha perda de tempo. Aínda que sei que hai xente á que non lle
importa perder o tempo. E buscan o que saben que non van atopar, pero buscan. E
falan o que saben que ninguén lles vai oír, pero falan. Como din eles: o caso é
dicir algo. Aínda que sexa inconexo, incomprensible. Adoitan facer o mesmo que
moitos presuntos escritores; que escriben o que ninguén entende. Ata creo que
nin eles mesmos entenden o que escriben. Non sei, pero dígoo case por
experiencia. De todas formas seguen para adiante e pensan aquilo de “que sexa o
que Deus queira”. Pero como Deus non escribe, teñen que ser eles os que
completen o parágrafo, o texto, o relato. E pasa o que pasa. Silencio na mañá
cedo.
Maceda. Xoves, 7 de agosto de
2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario