Igor
Afiado Sibarita e Leandro Povo Pedralba facían boa masa os dous, eran como unlla
e carne desde que se atoparan, hai xa anos, nunha carreira pedestre polas
montañas daquel concello que tiña moitas montañas. Igor Afiado corría porque
lle gustaba correr, e Leandro Povo corría porque non lle gustaba quedarse
quieto. Os dous facían boa masa ata nos alcumes. A Igor chamábanlle O Calmado…
porque lle gustaba correr sempre. A Leandro chamáballe O Nugallas… porque nunca
se aburría, e de aí que nunca quixera quedarse quieto. O Calmado era de
Cachamuíña e O Nugallas de Chaodarcas. A pesar de ser case veciños (case), non
se coñecían. Fóronse coñecer naquelas montañas daquel concello montañoso. A
partir daquel día facían boa masa. Se un se queixaba, o outro non podía ser
menos e tamén se laiaba aínda que só fose por unha mexericada. Se un se ría a
gargalladas, o outro facíao a cachón. Desde aquel día da carreira pedestre
víanse practicamente todos os días. Falaban. Bebían. Choutaban. Eran novos. Aínda
son novos. E como mozos que son fan boa masa, conxenian ben os dous.
Café
O Chicote da Valenzá. Xoves, 29 de outubro de 2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario