Pésanme as pálpebras. Estou
canso. Hoxe non puiden dar as típicas cabezadas da sesta e nótoo. Tiven que ir
a un enterro en Baños de Molgas. Mágoa. Xa lle dei toda a volta ó recinto novo
do Campus Universitario. Lendo, claro. E menos mal, pois se tivera que ler
sentado, seguro que non o conseguiría, que me durmiría. É a gran vantaxe que
teño: a de ler andando. Canso un pouco dos pés pero non me durmo. Aínda queda
máis dunha hora para que Xoel remate co adestramento de baloncesto. O que
significa que teño tempo para darlle outra volta ó Campus Universitario. Lendo,
claro. Que aburrido sería pasear e non aproveitar o tempo! Se non chegara a ter
os libros comigo, usaría o MP3. Este tamén anda sempre comigo. Para escoitar
música. Só música. As noticias chégame con lelas nos xornais e escoitar pola
radio do coche as das sete e media da mañá camiño do traballo. Despois, xa todo
se volve música e lectura. A música amansa ás feras. A lectura... a lectura é
algo máis que un sentimento, é o non vai máis de querer saber e, por suposto,
de querer soñar co que se le. Seguen pesando as pálpebras. Así é que... outra
voltiña. Lendo, claro.
Café Perla 6 do Campus
Universitario de Ourense.
Mércores, 7 de outubro de 2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario