Antigamente tratábase mal ós
animais porque eran simplemente animais. E hoxe, cando os tratamos mal, é
porque nos fan dano. Hai uns días, indo para a aldea, cruzóusenos un esquío por
diante do coche. A muller asustoume, claro. Sempre me asusta. Porque ten unha
forma moi rara de chamarme a atención cando conduzo: que berra, que lanza un
grito deses agudos que penetran no cerebro. Despois das risas e do susto,
confesou a fermosura dos esquíos... “se non fora polo mal que fan”, en
referencia a que acaban coas noces que temos na viña. E falando diso, falouse
da persecución á que sometiamos a eses animais que tanto mal nos fan. “Pero se
o peor animal que hai somos nós, que matamos a esgalla”, soltei de súpeto e con
dobre intención: a de matar persoas. E rematei a conversa con outra broma: “mira,
ata o xabaril é bo; fíxate como ten as cunetas, nin as desbrozadoras da
Deputación as deixan tan limpas de broza”. É que xusto naquel momento tamén
pasabamos por un traxecto no que, tanto dun lado coma do outro, a cunetas
estaban todas fozadas polo porco bravo. Con broma ou sen broma, creo que todos
os animais teñen o seu cometido nesta terra. Coma o home.
Café Perla 6 do Campus
Universitario de Ourense.
Mércores, 21 de outubro de 2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario