Constantino
Yuste Curro dixo que tiña que ir a Xinzo, polo que colleu o coche e marchou.
Constantino (Tino, para os amigos) cando pillou a autoestrada, acelerou. El
sempre dixo que por esas vías tan rápidas non se pode ir a 60. Pero Constantino
Yuste Curro intentou non pasar dos 120. Non quere que se vaia lento, pero
tampouco quere cruzar os límites. Tino é moi cumpridor. E moito máis desde que
lle calcaron xa máis dunha multa... por correr. Pero, coidadiño!, ir a 80 non é
correr moito que digamos. Agora que, iso si, se vas a 80 nunha zona limitada a
50, pois pasa o que pasou. Doéronlle as multas, pero nunca culpará ós axentes
da seguridade viaria. El é o primeiro en recoñecer que non podía ir a máis de
50. E pasou a 80.
Constantino, é dicir, Tino, a pesar da súa obediencia, houbo
un tramiño no que tivo que poñer ó seu Filiberto a 130 porque tivo que adiantar
a un que o estaba poñendo nervioso. Constantino Yuste Curro, cando se pon
nervioso, badúa, desbarra xeralmente contra algún condutor ou contra moitos ou
todos os condutores. Tino sabe que non é perfecto, pero séntese perfecto. A
ver, el sempre se escaquea con aquilo
de... vai ti saber como me poñerán a min. O noso amigo Tino, ou Constantino
para asuntos oficiais, chegou a Xinzo sen ningunha novidade. Tampouco a tivo no
seu regreso á casa. Cumpriu coas normas, dentro do que cabe, e, por que non,
sentiuse perfecto.
Finca
Fierro. Martes, 2 de agosto de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario