Chove. Chove sobre a conciencia dun
pobo. Acaso algún pobo ten conciencia? Conciencia: coñecemento que
toda persoa ten de si mesma, que permite establecer un xuízo moral
dos actos e distinguir entre o ben e o mal. Acaso nos coñecemos a
nós mesmos. Pobres infelices que somos! Distinguimos entre o ben e o
mal? Discernimos só o que nos convén. Aquí si, aquí non somos
parvos. Aquí temos conciencia para analizar a mellor postura, a nosa
postura. Un xuízo moral. Palabras serias. Palabras que te sitúan
nun soño que pode ser real. Claro que, os soños, case nunca acadan
a realidade. Pensando friamente, nin de adultos temos xuízo.
Chove. Chove sobre o porvir dun pobo.
Acaso o noso pobo ten porvir? Porvir: Tempo que ha de vir. Estado ou
situación futuros na vida de alguén. Na vida de quen? Do noso pobo?
Nunca tivemos porvir. Claro que virá o tempo, non vai vir! Pero en
que situación? Sempre estivemos de canga baixa, en decadencia.
Fomos, somos, seremos un pobo amouchado, amorriñado e sen espírito
para espertar. Somos un pobo sen porvir. Chove sobre a noite pecha
dun pobo que deixa a conciencia descansando, sen remordementos, sobre
unha almofada branca e con cheiro a señardade.
Finca Fierro. Martes, 25 de xuño de
2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario