Escuridade. Claridade. Noite. Día.
Tempo tolo. Vou ter que pactar con climatoloxía, pois tan ben non
preciso luz para escribir coma, nun suspiro, non ver un carallo.
Nubes negras que asoman polo ceo ourensán. Raios de sol que penetran
pola ventá da miña casa. Quero sol? Quero chuvia? Quero calor?
Quero frío? Tanto me ten! Por iso non penso pactar con ninguén. Nin
có lóstrego que se oe, nin coa chispa que abraia. Nin coa pinga de
orballo que descansa na herba verde dun lameiro, nin coa gota de suor
que esvara pola cara queimada dun servidor.
Tanto ten sentar á
sombra dun amieiro coma sentirme Gene Kelly cantando e bailando baixo
a chuvia. A Camilo Sesto chovíalle sobre mollado, mentres que ós
Resentidos facíalle un sol de carallo. Así é que,
climatoloxicamente falando, non penso pactar con ninguén. Que máis
dá que caian chuzos ou que chova a cachón durante toda unha fin de
semana coma que a canícula se deixe sentir durante toda unha
hebdómada. Que pacte a andoriña coa rula, se queren. Ou o lagarto
coa serpe. Agora mesmo o sol penetra con forza na cociña e sobra a
luz acendida. Pero hai un cacho unha nube negra fixo que o día se
volvera noite ficticia. Tempo tolo a tres días do corenta de maio.
Non penso pactar co mes de xuño.
Finca Fierro. Venres, 7 de xuño de
2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario