ENTRE RUTINAS E HÁBITOS

Agora que non traballo algunhas veces non sei en que día vivo. E menos mal que cando me decato do día é grazas ó momento en que teño que datar os escritos. Ou se teño algunha anotación no calendario da cociña. Quizais o botarse fora da rutina diaria sexa a causa desa relaxación no día en que vivimos. Poida que sexa verdade, pero iso sería xa unha rutina pasada. Porque, agora mesmo, xa teño outro hábito. Unha costume da que non preciso calendario ningún. Porque sempre é a mesma todos os días: empezo o día erguendo á media mañá, logo xa saio da casa para tomar café, ler os xornais, mercar o pan e, de volta na casa, lectura dun libro ata xantar.

Pola tarde tamén hai unha rutina diaria: pequena sesta, lectura ou ordenador (se non hai ningún acontecemento deportivo; estamos co baloncesto e a Volta Ciclista), saída a dar unha volta pola Valenzá (se falta algún xornal por ler, léoo) e xa na casa de novo, lectura outra vez dun libro ata a cea. E pola noite si que é hábito fixo: ordenador e televisión. Dicir televisión é dicir só película ou películas. A excepción, claro está, se hai algún acontecemento deportivo máis que interesante, que, a esas horas, adoita ser case sempre de fútbol. Se vexo que vai tardar a película logo de deixar o ordenador, aínda son capaz de ler algún outro capítulo do libro. Non son home de perder o tempo. Agora teño que pensar en que día vivo para datar este escrito.

Pizzaría Vivaldi da Valenzá. Venres, 6 de setembro de 2019