“Leva
ese aceite tamén”, díxolle Erundina ó seu home Pancracio cando
este saía da casa coa bolsa do lixo.
Ó
dicir aceite referíase á botella de Coca-Cola
chea de aceite usado para a reciclaxe. A familia de Pancracia
Saborido, o fillo do Paspallás, reciclaba moito. Aínda que máis
dunha vez, el, quería reciclar certos pensamentos. Pero non había
maneira! Quéirase que non, os pensamentos, coma os sentimentos,
sempre están aí. Aínda que se metan no recuncho máis escuro da
memoria, por unhas ou outras causas, acaban xurdindo. Ó mellor para
amolar. Ó mellor para facer renacer a felicidade. Non
se sabe.
O fillo do Paspallás saía da casa para tirar a bolsa do lixo no
contedor verde e a botella de aceite no colector
do aceite. E Pancracio Saborido non volveu para a casa, senón que
tirou para adiante; xa que el cada vez que sae da casa é
para tomar un café. Se sae para tirar o lixo, vai tomar un café. Se
sae para mercar o pan, toma un café. Se sae para ler os xornais,
toma un café. Pancracio sempre aproveita o tempo para facer varias
cousas á vez. Estas viaxes si que non as recicla. Polo camiño
fíxase na porcallada que deixa a xente e ó mesmo tempo analiza,
estuda e divide os obxectos segundo a súa reciclaxe. Ás veces pensa
que sería un bo varredor. “Que todo sexa polo ben da sociedade”,
dixo para si. Sorriu e pegoulle unha patada a un bote de pementos
morróns que estaba baleiro.
Pizzaría
Vivaldi da Valenzá. Xoves, 12 de setembro de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario