Ábrese a porta do café e asoma a
bonita cara da nena Ada, a filla de Bárbara Estranxeira, que casara co Teixugo
de Alemparte. Non lle sei o auténtico nome porque eu sempre o coñecín con ese
alcume. E iso que paso do medio cento de anos. Ada vén cun cacho de pan na boca
e coa risa fácil. Aínda que, o da risa, era previsible, pois detrás dela
aparece a súa nai xogando coa outra filla, con Calíope. Ese Teixugo ata era
teixugo para os nomes. Si, sei de boa tinta que foi el o que lle puxo o nome á
rapaza. Así o acordaran desde un principio; o primeiro nome dos fillos escollíao
ela, e logo el. Como adoitan acordar todos os matrimonios; os pantalóns lévanos
os homes, pero mandar mandan as mulleres. Faltaría máis. As tres mulleriñas
sentan nunha mesa e sorrinlle ó camareiro. Dous refrescos para as pequechas e
un café con leite para a nai. E mentres beberon, as nenas calmaron. Despois
brillaron de novo os seus ollos.
Café Oren Express da Valenzá. Mércores,
13 de novembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario