Ritmo de jazz para un concerto
que se celebra nos carreiros da soidade e soño compartido na sedela dunha vida
por pescar.Tragos de café quente que baixan pola gorxa e que berran entre os
asubíos que volven de revés o mundo. Poucas cousas hai dereitas neste val de
lágrimas e poucas nadan por enriba dunhas sabas brancas.
Ritmo de muiñeira na almofada dun
soño e descanso nunha pedra seca co mofo asomando por entre as súas estrías.
Quen fora pinga de auga para lavar a cara oculta da lúa! Quen puidera rematar o
cabañón que se empezou a segar alá polo amencer dunha discordancia! Xa sei que
ninguén entende o ruxerruxe do cano dunha fonte ou o correo electrónico dun
desexo que, pouco a pouco, morre.
Ritmo de rock para un tempo que
xa é historia, no que o latexo dunha galla de carballo analiza toda unha
infancia compartida entre a ledicia duns xogos e o medo dunha educación
demasiado opresiva. Eran outros tempos. Tempos de concertos acústicos baixo o
fogar dunha lareira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario