RADIANDO O QUE PASA

              Chove. Hai fútbol pola televisión. Escribo. Estou completamente só na cafetaría. Nin está a camareira, que está metida na cociña. A través dos cristais vexo como pasan os coches pola rúa. A boas velocidades. Normal que haxa atropelos. Entre o descoidados que somos uns e regotados os outros, logo pasa o que pasa. Non temos ningún respecto polo ser humano. Ningún.

              Chove. Vai aire. Xa anunciaban temporal. Aquí non estamos na costa. Pero, quéirase que non, os restos dos naufraxios sempre chegan. Unha parella de mulleres senta na terraza. A ver!, o día non está para terrazas; pero o vicio é moito. O do tabaco, claro. O de fumar, por suposto. Entrou unha das rapazas. Para pedir uns cafés. A camareira non as vira porque seguía na cociña. Ía avisala eu pero xa vin entrar á rapaza e calei. En boca cerrada non entran moscas.

              Chove. Descanso no partido que televisan. Sen ambiente nas beirarrúas. Normal; coa tarde que está. De cando en vez é bo radiar o que pasa ó meu arredor. Radiei. Punto final.

              Café Oren Express da Valenzá. Domingo, 3 de xaneiro de 2016