Vaia dous personaxes cos que me
atopei o 14 de decembro do ano que acabamos de deixar, a iso das oito
e algo da tarde/noite no café El Cercano de Ourense. Nada máis nin
nada menos que a John Lennon e o noso querido don Ramón María del
Valle-Inclán. Quen
o diría!, dúas
auténticas
iconas
ou figuras
da cultura aínda que sexan de distintas épocas. Certo que a piques
estiven de perder o encontro. Porque ese mesmo día había outra
presentación dun libro á que tamén quixen asistir. E asistín.
Logo, por sorte, tamén tiven tempo de achegarme ata o café citado.
A forma de coincidir con esas dúas
iconas debeuse, por suposto, ó libro “Cando John Lennon coñeceu a
Valle-Inclán” (o título en por si xa me encanta unha
barbaridade), da autora Beatriz Maceda Abeleira. A presentación da
novela correu a cargo de Xan Arias, editor de Trifolium -e da novela,
claro está-; de Xián Bobillo, profesor, e, por suposto, da propia
autora. Dicir que foi unha das presentacións máis sinxelas e máis
íntimas das que teño asistido. Como se estiveramos en familia.
Beatriz
Maceda consegue unha fermosa e sólida historia
que se sitúa, en referencia ó tempo histórico, ós cinco meses
despois do asasinato de John Lennon. Este e Valle-Inclán conflúen
na imaxinación dun rapaz, que é o narrador da historia, bisneto
ficticio do escritor, que un día descobre o seu parentesco. A través
de certos elementos oníricos e baixo un clima de misterio, o rapaz
descobre pouco a pouco a súa propia historia e a do seu devanceiro
alén daquilo que estudara no instituto.
Baixo unha linguaxe sinxela e
directa, a lectura vólvese áxil e a historia atrapa desde as
primeiras páxinas da narración. E aínda que semella fácil, ten un
trasfondo máis serio do que parece: asoma a España negra de
Valle-Inclán e bulen os anos oitenta coa música de John Lennon e a
propia vida do rapaz.
“Cando
John Lennon coñeceu a Valle-Inclán” recorda, ás veces, á gran
literatura de Raymond
Chandler e amosa paixón polo
teatro, quizais polo propio amor de nai, xa que o fillo da autora
traballa nese fantástico mundo das táboas, dos escenarios.
A autora Beatriz Maceda Abeleira
naceu na Coruña o 19 de decembro de 1963, polo que conta con 54 anos
de idade. E segundo me confesou por un correo electrónico, non lle
foi doado vir ó mundo; así é que o seu pai, home abondo crente,
ofreceuna á Virxe da Pastoriza, a uns catro quilómetros da Coruña,
ó mesmo tempo que lle fixo prometer que todos os anos iría de
romaría a ese santuario. Sei perfectamente o que significan esas
peregrinacións, esas romarías: teño o santuario e a Virxe dos
Milagres todos os días na cabeza. A ver!, oito anos alí metido,
toda unha vida a pouco máis de tres quilómetros, xente de xeonllos,
xente descalza por camiños cheos de coios e pedras, etc.).
Beatriz Maceda tivo como mellor amigo
ó sei bisavó materno, anarquista, bebedor e percebeiro que lle
deixou en herdanza o himno da CNT, ó mesmo tempo que aprendeu que
estar nas barricadas era unha forma de vida. Da bisavoa copiou a
afouteza.
Ós cinco anos tivo que deixar o seu
barrio, o mar herculino e o cemiterio de San Amaro pola cor verde da
Terra Cha. Aquí viviu parte da infancia e da adolescencia. “As
moras, a bicicleta, unha mestra, unha biblioteca e unha libraría
foron fundamentais na miña formación”, acabou confesándome. E
tanto. Porque os libros foron os que a salvaron (máis ou menos como
a un servidor). Logo de tantas lecturas, é normal que a mestra a
animase a escribir. Agora mesmo temos que darlle as grazas á mestra.
Porque Beatriz Maceda Abeleira escribe coma os anxos.
Estuda na Escola Universitaria de
Maxisterio educación primaria pola especialidade de Lingua Inglesa e
realiza estudos de posgraduado en Orientación Educativa no instituto
Maslow Catell da Universidade de Deusto. Exerce o ensino desde hai
cerca de 20 anos, e tamén imparte cursos e realiza traballos sobre
Ensino Global.
Beatriz casa no ano 1995 e regresa
para A Coruña. Vive fronte ó mar co seu fillo e o seu home, ó
mesmo tempo que ten o privilexio de aprender todos os días “dos
meus alumnos e de coordinar a biblioteca do colexio máis
multicultural da Coruña”.
Publicou os relatos “Ela” e
“Tuerka 27” na revista Tempos Dixital e na categoría de
infantil/xuvenil publicou no 2012 “Man. O alemán de Camelle” e,
tres anos máis tarde, “O álbum de Garrincha”. O ano pasado
escribiu a novela causante desta pequena reportaxe: “Cando John
Lennon coñeceu a Valle-Inclán”. Vaia título! Vaia personaxes!
Vaia autora!
Café Dos Yemas da Valenzá. Domingo,
14 de xaneiro de 2018
Publicado en La Región o
sábado, 10-03-2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario