Benvidos ó mundo da fantasía no que
a distancia vai de aquí ata alá e volta a empezar. Porque todo o
que vai, vén; todo o que entra, sae; todo o que sobe, baixa.
Benvidos ó mundo da fantasía no que Vangelis navega pola melancolía
de “Blade Runner” e Harrison Ford vai á caza e captura do
replicante Roy, que deixa escapar bágoas na chuvia. Todo un clásico
da ciencia ficción, na que os soños, os meus soños acougan por fin
ante o mellor tema de amor que se compuxo nunca para unha película.
Benvidos ó mundo da fantasía no que corro por entre as carballeiras
dunha infancia que non rematará nunca. A nenez será eterna. Aínda
que morra de vello. Que morrerei. Pero incluso no derradeiro suspiro
unha imaxe bailará na memoria para que saiba que nunha época fun
feliz, inmensamente feliz. E a pesar das calamidades e miserias, dos
medos e dos castigos. Benvidos ó mundo da fantasía no que penso que
a música amansa ás feras e os libros lévanme polos camiños da
vida. Dunha vida chea de ilusións e desexos, de sorpresas e
realidades. As penalidades tan só quedarán almacenadas nun
recantiño da memoria por se aquel. Pero quen quere lembrar a
incerteza dun momento? Quen quere deixar de escoitar o blues de
“Blade Runner”? Benvidos ó mundo da fantasía, da miña
fantasía. Que será sempre eterna e infinita.
San Leonardo de Yagüe. Xoves, 11 de
xullo de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario