Hai rutas turísticas que cansan.
Estou canso. Pódese dicir que botei case todo o día andando. Dóenme
os pés e dóenme as pernas. E un pouco a cabeza porque tamén as
incertezas cansan. Porque os rapaces pasan moito de igrexas e
monumentos, por exemplo. Polo que hai que buscar outras alternativas,
outros eventos, outros lugares, outras rutas. É nese momento cando a
canseira se apodera máis da cabeza que do resto do corpo. Porque uns
queren un lugar e os outros engurran o fociño. Porque uns prefiren o
descanso no fogar e os outros tratan de razoar para evitar o acomodo.
Menos mal que ó final, nunha das opcións, rematamos todos
contentos, pero, iso si, cansos. Cansos de andar por un camiño de
cabras, pero bonito.
A subida á Lagoa Negra, na provincia de Soria,
foi normal, incluso monótona e aburrida porque transcorreu por unha
estrada. A lagoa... a lagoa gusta máis pola paisaxe que polo propia
lagoa. Paisaxes glaciares dos Picos de Urbión e cunha flora
realmente espectacular. Logo dun merecente descanso nos penedos que
arrodean a lagoa, iniciamos o descenso por un carreiro de cabras á
par do río. Baixada incómoda pero bonita. De tan só dous ou tres
quilómetros, pero suficientes para as típicas bromas que se gastan
polas incomodidades e polo tremor das pernas. Porque, claro, a visita
foi pola tarde; pero é que pola mañá xa houbera outras andainas.
San Leonardo de Yagüe. Mércores, 10
de xullo de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario