Erguín
logo de me sentar. Abrín os ollos logo de telos pechos. Marchei para
o cabo do mundo para volver ó punto de partida. Todo volve ó seu
inicio. Todo o que entra, sae. Todo o que vai, vén. Todo o que sobe,
baixa.
A
vida, ás veces, quere gardarnos sorpresas, pero tan só é algo que
desexamos nós; porque todo está aí, todo está escrito. É o
destino? Non sei, pero todo está aí. Sorpréndennos palabras ben
escritas, pero é porque, ata agora, non as usamos ou non as
soubemos
usar.
Alguén descobre a Carlos Núñez, cando xa hai unha millonada de
anos que Carlos Núñez anda coa súa música ás costas. Deixo de
pensar porque estaba pensando.
Escribo porque quero contar, pero ó
final hei de rematar. Porque todo ten un principio e todo ten un
final. A vida ten o seu principio. A vida ten a súa fin. Menos
aqueles que duramos eternamente. Erguín o sacho e deixeino caer.
Porque ninguén é quen de deixalo suspendido no aire. Todo ten o seu
aquel. Ata Chet Baker ás veces se acompaña de Stan Getz. Ou
viceversa. Se acendo a luz para escribir, cando remate de facelo,
teño que apagala. Cerrei os ollos logo de telos abertos. Con eles
pechados, penso. Pero como xa pensei (porque os pensamentos ás veces
son efémeros), volvo abrilos. E vexo un mundo que tivo o seu inicio
e que terá tamén a
súa
fin. É lei de vida. Por
moito que esta tivera o seu aquel.
Finca
Fierro. Martes, 30 de xullo de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario