VIVIR E DEIXAR VIVIR

Quixen estudar arquitectura nunha Universidade desas nas que se estudan moitas carreiras, case tantas como as que arrodean Baños de Molgas. Tamén é certo que moitas carreiras nos levan a onde nos levan. Axiña desistín de estudar iso. Porque a min chégame ben a casa na que vivo: a caseta da burga. Esa estará sempre aí.

Máis tarde déuseme por querer optar por filosofía, pero, para que, se razoar é moi difícil. A maiores de que, eu, sempre quero levar a razón. A mellor filosofía que hai é a de vivir e deixar vivir, ou a vivir que son dous días. Haberá por aí algún filósofo que apostile que iso de dous días é un dicir, que se adoita vivir máis. Pois mira, si, aí niso doulle a razón. Axiña me esquecín da filosofía porque, a boa (a miña dixen sempre que era e é unha filosofía barata) é certo que cómpre unha boa cabeza.

Cando pasei a C.O.U. xa sabía o que quería ser. Astronauta. Mesmo na metade do curso merquei xa o traxe e gardeino no faiado. Aí segue. Porque non é nada fácil estudar para astronauta sen saír de Baños de Molgas. E iso que incluso xa planeara o lugar desde o que despegaría: desde As Pedradarcas. Un bo lugar, amplo, chan, liso, apartado da vila.

Agora ben, sabendo que non tiña opcións para nada en ningunha desas especialidades, optei por rematar todos os meus estudos en C.O.U. e que sexa o que Deus queira. Aquí estou e aquí sigo. Cunha boa filosofía: vivir a vida, deixala vivir e saber que o traxe de astronauta segue no faiado.

Café Brétema. A Valenzá. Venres, 1 de xullo de 2022