Sempre me queixo da trasfega cos
rapaces, pero a verdade é que xa tiña mono da mesma. Por fin volveron as voltas
e reviravoltas ós adestramentos de baloncesto. Empezan as présas. Un rapaz, a
un pavillón; o outro, a outro . Xoel, tales días. Alán, outros. Este, a tal
hora; aquel, a tal outra. Ansiedade polo aparcamento. Isto, isto é o peor de
todo ese baile. Pero todo ten a súa recompensa. A miña consiste en case ou sen
case dúas horas para a lectura e a escritura, ou de parola coa muller, aínda
que a esta téñolle un chisco de medo, por aquilo dos paseos vendo escaparates.
Outra recompensa consiste en botarlle unha ollada ós propios adestramentos e
ver cómo evolucionan os rapaces. A éxtase final chega co propio partido, no que
estou por apostar que me divirto eu máis cós fillos, no que gozo animando ó
ABO. Sempre me gustou exteriorizar os meus sentimentos e son dos que animo con
ganas e de corazón. Benvidas sexan as voltas e reviravoltas. Que raio!, eu son
a salsa do ABO!
Cafetaría do pavillón dos Remedios
de Ourense.
Martes, 3 de setembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario