Os ciclistas empezan a subir o
porto, un porto calquera. Empeza o máximo esforzo. Empeza a facer o corazón
blum-blum, blum-blum e os músculos das pernas ténsanse de tal maneira que
semellan correas. Tres escapados. O pelotón a un minuto e trinta segundos. Unha
moto diante deles e outra, cunha cámara televisiva, detrás. O helicóptero
enfoca desde as alturas o pelotón. Un encoro na imaxe. Algún dos ciclistas xa
empeza a rinchar os dentes. E aínda quedan máis de doce quilómetros de subida.
Os esforzados da ruta amosan as pernas e os brazos de cor negra, medio
queimados. Como queiman as calorías nesas subidas que rebentan, que fan botar
espuma pola boca. Ás veces soben auténticos muros! Deporte sacrificado. Deporte
bonito. O que máis me gusta. Incluso máis có fútbol. Once quilómetros para a
meta. Non lles queda nada! Subindo. Retorcéndose nas curvas. Subindo. Paisaxe
áspera xa. Subindo. Outros tres que saltan do pelotón. Hai que deixar de
escribir para atender, para ver a estes heroes do deporte.
Café Pacp Paz de Ourense. Luns, 2
de setembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario