Deixo
correr o silencio polas gallas da memoria mentres unha pinga de café cae sobre
o asubío dun instante. Ó lonxe, entre outeiros, oulea o lobo a canción triste
dun soldado que se perdeu nunha guerra que ninguén quixo, pero que estoupou
entre catro políticos que se riron da inconsciencia. Hai chacaritas que presumen do que non son e que soñan felices coas
súas inocentadas. Deteño o ruído que procede das gallas dos recordos mentres un
chiscar de ollo debuxa a felicidade dun folio en branco. Co paso do tempo, e
sobre este folio, choran agora os chacaritas
políticos por levarnos a un instante con moito cheiro a podre. Crise que
rebenta nun plano familiar. Crise que estoupa nunha pobre educación. Crise que
gangrena unha economía creada por catro parvos de molde e uns chacaritas de renome. Mordo o silencio,
masco no ruído e a lúa asoma por entre os outeiros dun poema a medio escribir
polos alumnos dos chacaritas sen
conciencia. Algún día seremos libres e agromarán os recordos.
Café
Paco Paz de Ourense. Martes, 24 de setembro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario