Ásanse os paxariños. Iso din
cando quenta moito. Agora mesmo pódese dicir que queima, que caen raios de lume
desde a estrela máis grande. Pero é igual, todo consiste un buscar unha sombra,
ou boquexar coma os peixes, ou tirarse ó río de cabeza desde a ponte romana de
Baños de Molgas. Meterse nun frigorífico non é solución. Nin comer xeados un
detrás doutro; estes só dan sede. O mellor de todo, incluso mellor cá sombra, é
aguantarse, e punto. A ver, non queda outra! Nin tan sequera queixarse. Se te
queixas moito pódeche caer o de “mira, tío, pégate un tiro!, ou búscate a vida!”.
Eu dígoo sempre: o verán é fodido! No inverno, por moi baixas que sexan as
temperaturas, podes botar unha ou máis mantas encima e xa máis ou menos vences
o frío. Pero no verán... no verán como non arrinques a pel a tiras! E quen é o
chulo que se fai así mesmo a camiseta do Atlético de Madrid. Agora mesmo vexo a
unha muller abanicarse. Nada, segue toda colorada, toda sufocada a causa da
calor. O dito, a aguantarse, e punto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario