Para
que este Recuncho saia os luns, teño que escribilo os sábados. “Ou
antes dos sábados”, me dixeron.
É
sábado. Xornada de reflexión. Un servidor reflexionou arrincando a
pulso (coa axuda da muller, todo hai que dicilo) 104 postes de
cemento de dous metros, os menos, e de 2,25, os máis. E enterrados
todos eles a máis ou menos medio metro de profundidade. Aí, facendo
forza nas..., digo nos brazos, reflexionei sobre o que fixeron e
deixaron de facer. A balanza (aínda que eu prefiro
a romana) estaba e
está
moi desequilibrada. En contra de todos eles, por suposto. Reflexionei
principalmente sobre a agricultura, xa que estaba eu neses momentos
enganchado a ela, é dicir, abandonando unha viña de case unha
hectárea
porque, simplemente, non merece a pena. Emporiso,
teño que dicir que só reflexionei durante un minuto ou dous,
porque, sinceramente, o da reflexión non vai comigo. Hai moitos anos
que non reflexiono sobre quen teño que votar porque xa o sei. Como
tamén sei a quen vou votar dentro de catro ou oito anos. Tal como
está a situación no noso país non necesito reflexionar. Así é
que lle dei ó reprodutor da música do móbil e aí si que empezou
outra feira. Unha feira que, co seu ritmo, e sen esaxerar, ata levaba
moito mellor o arrinque dos postes. Empuxaba
con máis forza, con máis ansia, con máis ritmo. Aquilo era xemer
un chisco e, ale, poste de cemento ó chan. Máis ou menos coma os
programas electorais... todos á papeleira, ó lixo. Porque o luns
(hoxe) todos os programas serán xa pasto do lume, do esquecemento. O
luns (hoxe), acadada a poltrona, para que preocuparse máis:
sentarse, mandar e esperar.
O
luns (hoxe) xa sei que os meus non ganaron. Porque eu sempre vou cos
vencidos, cos
derrotados. Pero
estou contento igual. Son feliz. Eu cumprín coa miña conciencia e
creo que as minorías, ás veces, temos
razón. No caso da maioría, opino
que hai moito medo. A xente tenlle medo ó descoñecido, ó que pode
chegar. Porque
igual o fai peor que os que están, que os que estiveron. Pero...
e se o fai ben, se o fai mellor? Ademais, todo é moi sinxelo: se ós
catro anos non responde ás perspectivas... fóra
con el. Así de simple. Non hai por que ter medo.
Finca
Fierro. Sábado, 27 de abril de 2019
No hay comentarios:
Publicar un comentario