É IGUAL

Moitos xa respiramos. Algúns quedaron algo así coma baleiros. A trangallada toda da eleccións xa é historia (certo, por tan só un suspiro; as municipais xa están aí). Uns deixan escapar toda a tensión acumulada dos últimos días e outros pouquiños lanzamos, por fin, bombas de palenque porque os xornais volven á normalidade. Que queredes que vos diga; a min cánsanme, abúrrenme tantas páxinas adicadas ás eleccións. E moito máis cando sei, desde un primeiro momento, a quen vou votar, polo que non preciso saber nada máis. Agora, rematada xa a campaña, volvendo os xornais á rutina, tamén eu deixo de falar dunha política da que sempre digo que me aburre, que me cansa. Sei que non hai maior desprezo que a ignorancia. Vaia, estou a darlle ideas ó lector... que me ignoren. É igual; chégame con saber que me len tres ou catro, e que cinco andoriñas pousan sobre dous ou tres balcóns das casas de Baños de Molgas. É igual; eu escribo ó mesmo tempo que escoito a Vangelis. Ou a Milladoiro. É igual; mañá abrirei este xornal e xa non me atoparei con tantas páxinas sobre as eleccións. Abrirei outros xornais e, polo menos, xa lles lerei os titulares, pois estes días pasaba as páxinas da campaña á marcha de Usaín Bolt. É igual; por fin as andoriñas vótanse a voar.

Finca Fierro. Luns, 29 de abril de 2019